Blog: Een schat in het zand

Een maand geleden fietste ik met een glimlach van oor tot oor door Rotterdam. Op weg naar een school, waar ik eindelijk weer een keer binnen mocht stappen. Om een leraar te coachen die aan het lesgeven was aan kinderen in een klaslokaal en niet via een computerscherm!

Blij

De leraar laat me een activiteit zien met een prentenboek zonder tekst. Ze geeft instructie over wat een titel is, laat een prent zien aan de leerlingen en stelt hier vragen over. Tijdens deze 20 minuten durende activiteit pen ik driftig in mijn notitieboek. Van complimenten aan de juf, tot het turven van beurtverdeling en tips die ik meeneem voor werkvormen: alles gaat mijn boekje in en ik ben gelukkig. Echt oprecht gelukkig. De leerlingen lijken nooit te zijn weggeweest! Ze luisteren naar de enthousiaste juf en naar elkaar, de routines zitten er nog in, vingers gaan de lucht in, opdrachten worden uitgevoerd en als het tijd is om naar buiten te gaan rennen ze blij als altijd over het schoolplein.

Zoveel leraren, zoveel meningen

Toen half mei de basisscholen de deuren gedeeltelijk mochten openen, zorgde dat voor gemengde reacties. Een aantal van mijn starters geeft aan dat ze de eerste weken na de meivakantie heerlijk les kon geven. Kleine groepen zorgden ervoor dat ze alle leerlingen veel aandacht kon geven, zowel op cognitief gebied als het persoonlijke praatje. Eén van mijn andere starters geeft in de ochtend les aan de ene helft en ziet in de middag de andere helft van de klas. ‘Heerlijk!’, zo geeft hij aan. ‘Ik zie alle kinderen elke dag en heb zo het gevoel veel meer zicht te hebben op wat de kinderen doen en hoe het met ze gaat.’

Er zijn ook collega’s die er anders over denken. Het gevoel van controle ontbreekt bij een aantal collega’s die ik spreek. Ze verlangen naar volledige klassen. Ze geven bijna alleen maar instructies en hebben niet altijd volledig zicht op hoe het werk thuis gemaakt wordt. Twee keer hetzelfde doen voelt voor een aantal leraren als dubbel werk en achter de feiten aanlopen.

Plezier en liefde

Wat met kop en schouders overal bovenuit steekt is het plezier en de (mag ik het zo zeggen?) liefde! Plezier in het lesgeven en de liefde voor de leerlingen. Toen alle kinderen weer naar school mochten, belde één van mijn starters alle ouders waarvan hij twijfelde of ze doorhadden dat hun kinderen weer op school werden verwacht. Vanaf dag 1 had hij een 100% opkomst. Alle kinderen hadden zin om weer naar school te gaan. Wat een winst! Iedereen die ik spreek, zonder uitzondering, geniet ervan weer les te mogen geven. Op de manier waar ze ooit voor hebben gekozen: in een klaslokaal vol met kinderen.

Reflectie

Terug fietsend van een coachingsbezoek luister ik naar een podcast van Oprah. Haar gast in SuperSoul Conversations vertelt over crisis en haar quote trekt mijn aandacht: ‘A crisis means to sift. Like a child who goes to the beach, lifts up the sand, and watches all the sand fall away, hoping that there’s treasure left over.’ Ik denk terug aan de afgelopen maanden, het werkplezier dat ik gezien heb en wat ik er aan over heb gehouden. Het vertrouwen in de toegevoegde waarde van mijn werk voor starters en dat ik goed bezig ben. Het is de schat die ik ontdek onder al het zand dat deze crisis over mij heeft uitgestort.

‘A crisis means to sift. Like a child who goes to the beach, lifts up the sand, and watches all the sand fall away, hoping that there’s treasure left over.’

Reflecteren is niet zo simpel als het lijkt. Het is niet alleen maar zeggen of iets goed is gegaan of niet. Voor echt reflecteren heb je lef nodig. Het lef om stil te staan, echt te kijken naar hoe alles is verlopen en dan durven nadenken over de keuzes die gemaakt zijn. Het is namelijk niet erg als je erachter komt dat niet alle keuzes de beste waren. Op dat moment heb je ze met de beste intenties en de beschikbare informatie gemaakt. Toch is het waardevol om hierover na te denken en erover te spreken met anderen. Het helpt je namelijk richting geven aan wat voor leraar jij wil zijn. Doe je de goede dingen en doe je de dingen goed? En wat is jouw rol daarin? Wat voor leraar wil je zijn, en hoe komt dat tot uiting in de keuzes die je maakt? Vragen die ideaal zijn voor een middagje in het zand.

Ben jij de schat al tegengekomen?

Ik daag je uit om ergens de komende tijd zelf naar het strand te gaan, spreekwoordelijk of echt, dat laat ik aan jou. Ga eens zitten, wiebel met je tenen in het zand, pak een hoopje op met je handen en kijk wat er voor schat onder het zand ligt. Wat ik wil zeggen is: neem de tijd om te reflecteren op de afgelopen maanden. Met een lekker drankje in de hand en zonnestralen op je gezicht. Ik wens je een heerlijke zomervakantie en kom met mijn reflectie bij je terug in het nieuwe schooljaar!

Renée van Eijk is lerares in het basisonderwijs in Rotterdam. Naast lesgeven houdt Renée zich bezig met onderwijs door op onderwijsevenementen te spreken over eigenaarschap van leraren en het effect daarvan op hun onderwijs, startende leraren te coachen en inspireert ze lerarenteams met de onderwijs modeshows van EduEnVogue. In haar blogs vertelt Renée over keuzes die ze maakt in haar onderwijs en hoe deze keuzes bijdragen aan de ontwikkeling van de leerlingen in haar klas.

Wil je het volgende blog van Renée niet missen? Meld je aan voor de IEP-nieuwsbrief voor het basisonderwijs.