Blog: Dag basisschool, hoi brugklas!

De laatste weken voor de zomervakantie zijn altijd een beetje raar. De kinderen zijn toe aan een volgende stap. Jij staat met je ene been stiekem al in een nieuw schooljaar, want de jaarkalender moet worden gevuld en studiedagen staan al vast. Met het andere been sta je nog stevig in het hier en nu, want niet alle lesdoelen en vaardigheden zijn al aan bod gekomen. Ook ben je er misschien nog niet aan toe om je kinderen nu al los te laten.

In groep 8 is dat proces van doorgaan en loslaten op meerdere fronten best lastig; ze zijn al zo groot en kunnen al zó veel. Ze kijken verlangend uit naar die grote school en hebben ook wel een beetje genoeg van elkaar. Acht jaar lang tegen dezelfde koppen aan kijken, gaat ook best vervelen. Ze slungelen met lange lijven over het schoolplein en hangen een beetje op de gang. De meiden zijn al hele dames en de heren eigenlijk nog jongetjes, al schiet er soms ook één de lucht in of zit er bij een ander al een klein baardje in de keel. Ontzettend schattig en wat mij betreft de meest magische periode van de basisschool. Groep 8 heeft altijd al een speciaal plekje in mijn hart gehad.

Van kind naar tiener
De transitie die de kinderen doormaken, zowel geestelijk als lichamelijk, is wonderbaarlijk. In een jaar tijd veranderen ze van basisschoolkind naar tiener en dat vraagt een hoop van ze. In groep 8 worden ze ‘klaargestoomd’ voor de brugklas. (Van mijn kinderen mag ik dat woord nu niet meer gebruiken. Ze hebben geturfd, bij 200 keer zijn ze gestopt). We praten over de veranderingen, waar ze naar uitkijken en tegenop zien, wat de verwachtingen zijn en welke ervaringen ze al van anderen hebben gehoord. De kinderen gaan op de scholen kijken, proeven de sfeer en doen al mee aan lessen. Kortom: ze wanen zich al in de wereld van de middelbare school en kijken halsreikend uit naar die eerste schooldag.

Ze wanen zich al in de wereld van de middelbare school

Een plek vol herinneringen
Die laatste weken op de basisschool zijn ook speciaal. Een school waar de meesten acht jaar hebben doorgebracht. Als kleuter aan de hand van je ouders, nog onwennig en klein. Het leren lezen in de onderbouw, de eerste keer op schoolreis, vieringen met de hele school, het schoolrapport, het samen spelen en het maken van vrienden. Soms wel voor een leven lang. Voor veel kinderen een fijne plek met mooie herinneringen. Die plek verlaten, is best een hele opgave. Afscheid nemen doet gewoon ook een beetje pijn.

Na vasthouden komt loslaten
Ze maken een boek met herinneringen, plattegronden en anekdotes. Ze oefenen urenlang de musical, repeteren eindeloos de liedjes en ondertussen gaan ze ook nog even kennismaken met hun nieuwe klas en mentor. Ze hangen steevast om elkaar heen, armen innig om elkaars nek, hoofden op schouders, handen vast of ze (met name de jongens) gebruiken elkaar als springkussen. De afscheidsfase is ook heel fysiek, want na al dat vasthouden moeten ze elkaar straks ook letterlijk echt gaan loslaten.

Dag groep 8
Ze stralen als sterren als ze worden toegejuicht door hun trotse ouders op de avond van de musical en wanneer ze onder luid applaus via de rode loper het schoolplein verlaten, de basisschool achter zich latend. Ze zwaaien, joelen, roepen, gillen en doen gek. Er wordt gehuild, soms hartverscheurend, er wordt geknuffeld. Ook de moeders doen mee; het is immers het einde van een tijdperk. Vervolgens wordt er weer gelachen en ineens ogen ze jaren ouder. Rechtop en zelfverzekerd kijken ze op de kleintjes ‘neer’. Ze zwaaien nog eenmaal en vertrekken dan samen naar huis. Ik zwaai, joel, roep ze na, ik gil nog wat hysterisch, door de kikker in mijn keel, en doe een beetje gek. Dan zijn ze echt weg: op naar een nieuw leven, op naar een ander bestaan. Ik zal ze ontzettend missen!

Over de auteur:

Hilde was vroeger op school het kind dat niet gezien, gehoord en begrepen werd. Totdat één leerkracht het verschil maakte. Dat werd meteen haar grootste drijfveer om zelf het onderwijs in te gaan. Hilde’s overtuiging? Een kind kan zich pas optimaal ontwikkelen als het zich écht gezien en gehoord voelt. Hilde heeft jarenlang als leerkracht gewerkt in het basisonderwijs, maar traint en coacht nu teams en startende leerkrachten.